Rys gospodarczy Baczyna

Treść

        Baczyn rozciąga się wśród lasów, małych potoczków oraz dość głębokich żlebów w dorzeczu Paleczki. W kotlinach tworzą się zastoiny mrozowe jesienią, zimą,a nawet wczesną wiosną. Przy surowej zimie mrozy dochodzą nawet do 30 i więcej stopni Celcjusza. Przeważają gleby IV klasy, ale jest także sporo gleb nawet VI klasy. Gleb lepszej klasy jest niewiele i położone są dość wysoko – 380 – 633 m n. p. m. Gleba jest mokra, nadająca się bardziej na zalesienie niż pod uprawę.
        Baczyn podzielony jest na “role”. Na przełomie XVII i XVIII wieku każda rola była własnością jednego gospodarza. Obecnie na każdej z nich gospodaruje siedem do piętnastu, a nawet i więcej rodzin. Paleczka w połączeniu ze swoimi dopływami, w czasie topnienia śniegów czy większych opadów stwarza zagrożenie dla mieszkańców. Powódź zabiera mosty, mostki, ławy, kładki, żłobi nowe koryta, niszczy drogi, domostwa, pomieszczenia gospodarcze oraz uprawy rolne. Największe powodzie, które nawiedziły nasze okolice, to powódź w 1903, 1934 i ostatnia – największa – 25 lipca 2001 roku. Powyższe uwarunkowania mają wpływ na uprawy rolne, sadownictwo i hodowlę. Rozdrobnienie gospodarstw rolnych jest bardzo duże, poletka mają nawet po dwa ary. Większa część gospodarstw rolnych liczy około dwóch hektarów. Obszary rolne często są w dwudziestu, a nawet trzydziestu poletkach, oddalonych znacznie od siebie i domów. Ukształtowanie terenu utrudnia uprawy, podnosząc znacznie koszty.
        W okresie I Rzeczypospolitej mieszkańcy wsi zajmowali się wyrobem gontów, hodowlą ryb, uprawą chmielu, kowalstwem, hodowlą zwierząt gospodarskich oraz pracami na rzecz starostwa. Aktualnie mieszkańcy Baczyna zajmują się rzemiosłem, handlem, chałupnictwem, wyrobem koszy wiklinowych i łykowych, rolnictwem i hodowlą, głównie na własne potrzeby. Bardzo niewiele gospodarstw sprzedaje nadwyżki produkcji rolnej. Młodzi mieszkańcy pracują sezonowo w kraju i za granicą, szczególnie we Włoszech, Austrii, Francji, Niemczech i innych. Obszary rolne bardzo często leżą odłogiem, a te odległe od domów i blisko lasów są po wiekach ponownie zalesiane. Wielu mieszkańców nie ma pracy. Podstawowym problemem jest ubóstwo mieszkańców, które można wyeliminować tworząc nowe miejsca pracy, np. w rzemiośle , turystyce lub zagospodarowaniu ziemi leżącej odłogiem, wykorzystując czyste środowisko pod uprawy ekologiczne, tak bardzo potrzebne i popularne w dzisiejszych czasach.

Materiały do napisania Rysu gospodarczego zaczerpnięte zostały z książki Zarys dziejów parafii pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia w Budzowie, której autorami są ksiądz Stanisław Kolarski i Henryk Mrowiec